Büyülü, Masalsı Çukurgöl

Yine Çukurgöl yaylasındayım. Kaçıncı gelişim buraya. Her yanını öğrendim derken farklı bir patika çıkıyor karşımıza. Hoş bir patika ama öyle bir yere çıkartıyor ki, patikayı unutuyorum. Büyüleyici bir yer. Fotoğrafını çekmek mümkün değil, gözün gördüğü derinliği, o derinliğin içerdiği anlamı çekemiyor makine. Deneyimi çekemiyor. Manzarayla yetiniyorum.

Orak adası. Bu sefer çok daha farklı bir açıdan. Çok da yakın duruyor. Işıktan herhalde. Tam bir arşipel coğrafyası: adalar, burunlar, koylar, dağlar. İleride de diğer adalar. Yunan adaları. Nisiros, Gyali, Strongili, Kos. Alabildiğince Arşipel.

Arkamda ufacık bir ev, bu muhteşem manzaraya bakıyor. Zeytinlerle çevrilmiş. Kilitli kapısının yanı başında bir keçiboynuzu ağacı. Burada yaşayabilirim. Zeytinlerden birinin altında bir masa, gündüz Arşipel manzarası, gece yıldızlar.

Her patika farklı bir deneyim. Bu seferki çok daha değişik. Yüzyıllık huzur demek istiyorum içimde yarattığı hisse. Ardıç ağaçları meyve vermiş. Tadıyorum, çok güzel. Uzun süre kokusu benimle birlikte yürüyor.

Ufacık bir dere yatağına doğru iniyoruz. Ağaçların altından ilerliyoruz. O ne, bir yağ tenekesi. Biraz ağaç kesmişler, ilerideki araziyi de temizlemişler. Bir şey mi yapacaklar acaba? Üzülüyorum ama yapacak bir şey yok. İnsan … doğanın görüp görebileceği en yayılmacı hayvan. Keşke bu kadar güzel olmasaydı manzarası diyorum.

Bitmesin istiyorum ama uzaktan gök gürültü sesleri geliyor, bulutlar toplanıyor. Dönüş vakti. Vedalaşıyoruz. Ama bu seferki farklı oldu. Geldiğim gibi dönmüyorum. Sanki bir şeyler değişti içimde bu sefer. Daha önce hiç hissetmediğim bir duygu. Dalga dalga yayılıyor benliğime. Çukurgöl … masalsı, büyülü Çukurgöl.

Timuçin Binder - 04 Şubat 2023